چگونه با Ramsinks Exchange کار کنیم؟

خیابان در پایتخت گویان ، جورج تاون

Foto: Adriana Loureiro Feandez / New York Times / Redux / Laif

شاید اگر مردم واقعاً بتوانند روغن را ببینند ، همه چیز آسان تر خواهد بود. اگر سکوهای حفاری ، قایق های عرضه و کشتی های تخصصی غول پیکر که برای تمیز کردن و ذخیره روغن استفاده می شدند ، فقط در خارج از کشور لنگر می زدند و فراتر از افق نبودند. سپس ، شاید مردم بهتر از طول های زیادی که شرکت های نفتی برای ورود به روغن به آنجا می روند ، درک کنند. و بهتر درک کنید که چقدر چیزها می توانند شما را ثروتمند کنند.

میدان نفتی که ExxonMobil پنج سال پیش کشف کرد ، حدود 200 کیلومتر (125 مایل) در ساحل گویان است که قبلاً قبل از اینکه کسی در مورد روغن فکر کند ، به نام انگلیسی گویان خوانده می شد. نتیجه این است که ماهیگیرانی که سیگار می کشند و روی دیوار سیمانی که برای محافظت از زمین در برابر اقیانوس ساخته شده اند ، می توانند به هیچ وجه از نقطه نظر خود چیزی نبینند. پرندگان ناوچه در حالی که آبی های قرمز روشن از بالای حرا ها پرواز می کنند ، به شدت از طریق گرما بالا می روند. همه چیز مثل همیشه به نظر می رسد ، اما به زودی همه تغییر خواهد کرد. این امیدی است که توسط بسیاری از آنها به وجود آمده است ، و ترس برخی از آنها احساس می شود.

روغن خارج از ساحل گویان از انواع خام و شیرین و شیرین بسیار آرزو است و به راحتی در دسترس است. برخی می گویند تا اواسط این دهه ، گویان می توانست روغن بیشتری را از روی زمین سرانه از حتی کویت پمپاژ کند. برای سال جاری ، دولت در جورج تاون پیش بینی پیش از کرونا درآمدهای نفتی را در این محله 300 میلیون دلار صادر کرد. سفیر ایالات متحده در این کشور گفت که گویان می تواند به "ثروتمندترین کشور در نیمکره و بالقوه ثروتمندترین کشور جهان" تبدیل شود.

توصیف چگونگی نفت ، چگونه پول ، یک کشور و یک جامعه دشوار است. یک راه ، البته ، صرفاً با بحث در مورد اعداد است. یک بشکه نفت خام شیرین ، که به 159 لیتر یا 42 گالن است ، در حال حاضر با حدود 40 دلار به فروش می رسد. به عنوان مثال ، برای یکی از ماهیگیران در اسکله چگونه توضیح می دهید ، به عنوان مثال ، اگر Exxon هر روز 750،000 بشکه روغن را از دریا خارج کند ، برای کشورش چه معنی دارد؟یا یک میلیون؟

با این حال ، یک دیدگاه متفاوت توسط برادران مانگال ، لارس و جان ارائه شده است که هر دو در گویان بزرگ شده اند و چهار سال از هم فاصله دارند. پدر آنها پزشک گویان است و مادرشان اهل دانمارک است. این واقعیت که آنها به سختی با یکدیگر صحبت می کنند نیز مربوط به روغن در سواحل گویان است. این مربوط به هر آنچه اتفاق می افتد هنگامی که یک کشور به طور ناگهانی با چشم انداز ثروتمند شدن افسانه روبرو می شود.

سوال این است: چرا ثروت ناگهانی تقریباً هر جامعه ای را که تجربه می کند ، غلبه می کند؟چرا به نظر می رسد که نفت در ابتدا یک نعمت است ، اما در اکثر موارد به نظر می رسد که نفرین است؟

بهترین بهترینها

در دهه 1960 ، هنگامی که جان و لارس مانگال به دنیا آمدند ، کشور کوچک به تازگی استقلال خود را از انگلیسی ها بدست آورده بود. به عنوان کودکان ، آنها در نیش ها در رودخانه Demerara بازی می کردند ، که پایتخت جرج تاون را قبل از اینکه تنبل به اقیانوس اطلس جریان یابد ، تقسیم می کند. در بعضی از مواقع ، آنها هر یک به سمت مشاغل خود به خارج از کشور رفتند ، مانند بیشتر جوانان تحصیل کرده در کشور.

گویان در گوشه شمال شرقی آمریکای جنوبی قرار دارد و بین آمازون و اورینوکو با ونزوئلا به شمال ، برزیل به سمت جنوب غربی و سورینام در شرق ساندویچ شده است. گردشگران در درجه اول به اینجا می آیند زیرا این امر گردشگران زیادی را به خود جلب نمی کند. گویان با 780،000 نفر از ساکنان خود ، راهنمای سفر "Lonely Planet" را نوشت ، در حال تبدیل شدن به "راز اکوتوریسم بهترین قاره" است. دارای بوکسیت و طلا است ، اما بیشتر به نیشکر و چوب متکی است - مطمئناً پرسود ، اما همچنین کمی کسل کننده است.

لارس و جان مانگال هر دو تصمیم به مشاغل صنعت نفت گرفتند. لارس به Schlumberger ، بزرگترین تأمین کننده خدمات میدان نفتی در جهان رفت ، در حالی که جان برای کار برای شورون به تگزاس نقل مکان کرد. هر دو به طور گسترده سفر کرده اند و هر دو متخصص صنعت هستند. آنها هیجان اکتشاف و اعتماد به نفس مهندسان و تکنسین ها را که از دانش آرام از بودن در بین بهترین های جهان ناشی می شود ، به اشتراک می گذارند.

جان مانگال ، بزرگتر از این دو ، از زمان دیدار با خانواده در اروپا ، یک رستوران ماهی را در ساحل دریای شمال دانمارک انتخاب کرد. او بیش از یک سال به گویان برنگشته است و برادرش به او اطلاع داده است که ممکن است دیگر در کشوری که به دنیا آمده ایم امن نباشد. بنابراین جان مانگال برای تماشای تحولات در گویان از دور باقی مانده است.

در سال 2017 ، رئیس جمهور دیوید گرنجر وی را به عنوان مشاور انرژی استخدام کرد. در آن زمان ، قراردادی که دولت با ExxonMobil داشته است به تازگی مورد بحث و گفتگو قرار گرفته است. در اصل ، تمرکز مذاکرات بر این بود که سهم بزرگ گویان از سود نفت باید باشد. این روغن قبلاً کشف شده بود ، و همه می دانستند که این یکی از مهمترین یافته ها در سالهای اخیر است. طبیعی بود که مواضع مذاکره تغییر کند و دولت ها در چنین شرایطی اهرم نسبتاً خوبی دارند.

دولت گویان وزیر منابع طبیعی را به تگزاس فرستاد تا از طرف گویان مذاکره کند. اما این معامله بین شرکای نابرابر بود: تولید ناخالص داخلی گویان 4. 1 میلیارد دلار است ، در حالی که گردش مالی ExxonMobil در سال 2019 256 میلیارد دلار بود.

مشخص نیست که وزیر چه خواسته است ، یا چه اکسون ارائه داده است. اما تیم ExxonMobil برنده شد و او را شام خورد و او را از طریق دفتر مرکزی این شرکت هدایت کرد - و با بازگشت به خانه ، این قرارداد امضا شده بود.

بیماری هلندی

مانگال با عصبانیت در آن شب در دانمارک گفت ، یک توافق استعماری ، برای اکسون بسیار سودمند است. وی گفت که هنوز هم هنوز مشخص نیست که آیا نفت به هیچ وجه از گویان کشف شده است یا خیر. در کل ، مانگال گفت ، این توافق نامه به این معنی بود که گویان میلیارد دلار درآمد را از دست داده است.

در آن زمان ، جان مانگال به رئیس جمهور توصیه کرد تا این توافق را برای دستیابی به شرایط بهتر برای مردم گویان دوباره مذاکره کند. علاوه بر این ، وی توصیه کرد که کلیه قراردادها باید علنی شود. وی گفت ، شفافیت در مرحله ای مهم بود که می تواند برای آینده کشور تعیین کننده باشد ، در حالی که رازداری صرفاً برای ترویج فساد عمل می کرد.

وی می گوید: "ما باید به جهانیان ثابت کنیم که می توان از روغن برای کمک به مردم استفاده کرد.""این نه تنها ثروتمندان ثروتمندتر می شوند. ما باید ثابت کنیم که روغن را می توان به خوبی انجام داد."

حداقل ، حداقل ، نسبت به سودان ، نیجریه یا گینه استوایی. چند سال پیش ، 25 اتومبیل اسپرت در سوئیس مصادره شدند ، از جمله مدل های نادر مک لارن ، کونیگگگ و بوگاتی. همه آنها متعلق به فرزند رئیس جمهور گینه استوایی بودند که خانواده وی ظاهراً تجارت نفت را در درجه اول به عنوان راهی برای قیف پول به بستگان و دوستان می دیدند.

یا بهتر از ونزوئلا ، که بیشترین ذخایر نفتی در جهان را دارد ، اما با این وجود - یا شاید به همین دلیل - در بحران فرو ریخت ، با فشار خون بالا ، گرسنگی و نرخ فقر که اکنون به 90 درصد رسیده است. در همه موارد ، رونق ناگهانی برای همه - مردم و به ویژه دولت ها - بسیار زیاد بود.

کارشناسان این پدیده را "بیماری هلندی" می نامند. از طریق فروش منابع طبیعی ، معمولاً نفت ، درآمد صادرات افزایش می یابد. این باعث می شود ارز محلی گرانتر شود و این امر صادرات را دشوارتر می کند. از آنجا که پول نفتی وعده ثروت سریع را به همراه دارد ، کشورهایی که تحت تأثیر "بیماری هلند" قرار دارند از صنایع سنتی و کشاورزی غفلت می کنند. هنگامی که پول نفت در مقطعی خشک می شود ، یا قیمت نفت به طور قابل توجهی کاهش می یابد - همانطور که در حال حاضر - اقتصاد چنین کشورهایی کمبود گزینه های دیگر دارند.

برادران لارس (فوق) و جان مانگال (در زیر): "لارس می نویسد. این که زندگی من در معرض خطر بود ، من برای بازگشت بودم."

قرارداد مشاور مانگال تمدید نشد: هیچ کس نمی خواست پیشنهادات و انتقادات خود را بشنود. در مقطعی ، او کشور تولد خود را ترک کرد. با این حال ، هنگامی که او همچنان هشدارهایی را از خارج از کشور صادر می کند و حضور فعال توییتر را حفظ می کند ، برادرش لارس به گویان بازگشت. در جورج تاون ، او اکنون به شرکتهای درگیر در بهره برداری از ذخایر نفتی دریایی خدمات ارائه می دهد.

جان مانگال می گوید: "برادر من بسیار ذهنی است.""یک تاجر از نوع تهاجمی. او فقط به پیشروی اهمیت می دهد. او به چیز دیگری اهمیت نمی دهد. عقل سلیم و چیزهای مهم نیست."او می گوید که او فقط گاهی از برادرش از طریق واتس اپ می شنود."لارس برای همسرم می نویسد و به او می گوید که من نباید به گویان برگردم. این که زندگی من در معرض خطر قرار خواهد گرفت ، این بود که من برگردم. او احتمالاً فقط می خواهد مرا بترساند. او سعی دارد مرا دور نگه دارد."

جان مانگال در فراق می گوید ، برادرش علاقه ای به دموکراسی یا پایداری ندارد."با او صحبت کنید. او دوست دارد شما را ملاقات کند. او دوست دارد کمی نشان دهد."

پایتخت سردرگمی

سالن ورود در فرودگاه جورج تاون جدید است و همه چیز به نظر می رسد که به تازگی مغلوب شده است. یک پرچم در مقابل گذرنامه آویزان است که می خواند: "گویان ، سرزمین بسیاری از آبها."یکی از اولین مواردی که در راه ورود به شهر متوجه می شوید ، تعداد زیادی پاک در سواحل Demerara است. املاک Riverside بسیار مورد توجه قرار می گیرد ، زیرا صنعت نفت برای بنادر و پالایشگاه ها به فضا نیاز دارد. علائم "برای فروش" را می توان در مقابل بسیاری از قسمت ها مشاهده کرد.

با درآمد سرانه 5،252 دلار ، گویان کشور سومین کشور در آمریکای جنوبی است و کشف اکسون مانند یک جک پوت قرعه کشی طولانی جشن گرفته می شود. درجه ای که نفت در حال حاضر کشور کوچک را تغییر داده است را می توان در سستی که در همه جا شنیده می شود ، مشاهده کرد.

گویان ، می گوید یکی از بانکداران سرمایه گذاری ، در حال حاضر "سونامی فرصت" را تجربه می کند. نخست وزیر فعلی ، گویان می گوید "دورادو نفت جدید" است. صنعت نفت می گوید ، مشهورترین فعال محیط زیست این کشور ، نوعی استعمار را دنبال می کند.

"آسمان حد مجاز است."این حداکثر روی لب همه کسانی است که از همه جا به درون گویان پخش می شوند ، که از این احتمال که در مدت زمان بسیار کوتاهی بسیار ثروتمند شود ، فریب خورده است.

با این حال ، یک وکیل که متخصص فساد است ، توضیحات دیگری برای کشور دارد: "یک علت گمشده".

سیاستمداران در گویان در مورد موضوعات مهم با فعالان محیط زیست ، مدیران شرکت با وکلای دولت خوب و افراد محلی با بیگانگان بحث می کنند. تمرکز بسیاری از این بحث ها بر کرونیسم ، فساد و حرص و آز است. جورج تاون ، می گوید یک متخصص روابط عمومی که وب سایت Oilnow را در پایتخت اداره می کند ، "پایتخت سردرگمی" شده است.

ثروتمند نیست ، اما کمتر فقیر است

این کشور در واقع اهداف مشخصی را برای آینده خود تعیین کرده بود ، و متعهد شد تا سال 2025 100 درصد از نیازهای انرژی خود را از منابع تجدید پذیر دریافت کند. تقریباً همه مناطق ساحلی پرجمعیت این کشور زیر سطح دریا قرار دارند. دور شدن از سوخت های فسیلی بسیار مورد علاقه خود این کشور بود.

ملیندا جانی ، فعال در جورج تاون برای دموکراسی و محیط زیست می گوید: "و پس از آن ، نفت آمد."او معتقد است که هر دو به همان اندازه حیاتی هستند که در معرض خطر هستند.

Janki یک زن کوچک و بی تاب است که در مرکز تاریخی جرج تاون در خانه ای که تحت پوشش پوشش گیاهی قرار دارد زندگی می کند. بازدید کنندگان باید از چندین کانال سگ عبور کنند. او تحصیلات دانشگاهی خود را در لندن به پایان رساند و با لهجه دلپذیر انگلیس صحبت می کند. مدتی به عنوان وکیل BP کار می کرد.

جانی می گوید ، مردم گویان از یک افسانه تغذیه می شدند ، زیرا این اتفاق می افتد که مردم عاشق افسانه ها هستند. این داستان خاص؟روغن منجر به خوشبختی می شود. گویان ، طبق داستانی که همه می گویند ، مانند یک قمارباز است که سالها رویای جایزه برتر را داشت و سپس ناگهان ، آن را در گلدان زد.

جوانان در ساحل در جورج تاون: هیچ چیز یکسان نخواهد ماند

عکس: AFP / Getty Images

جانی به شماره ها نگاه کرده است - مبلغی که از دریا خارج می شود ، هزینه های تولید ، هزینه های مجوز و تقسیم سود. براساس این قرارداد ، وزیر منابع طبیعی مذاکره با Exxon ، گویان قرار است 52 درصد از سود را دریافت کند. استاندارد جهانی بین 65 تا 85 درصد است.

با این حال ، در هر قرارداد ، معابر وجود دارد که چه چیزی را سود می داند - و فرصت های زیادی برای اصلاح تعداد 52 درصد وجود دارد تا اینکه به سختی چیزی باقی نمانده باشد. هرچه Melinda Janki طولانی تر صحبت کند ، به نظر می رسد که طبق قرارداد فعلی ، گویان به طرز خارق العاده ای ثروتمند نخواهد شد ، اما در بهترین حالت ، کمی ضعیف تر است.

مدل نروژی

جانی می گوید ، مهم نیست که در آن در جهان نفت کشف شده است ، تمرکز هرگز بر ثروتمندتر شدن افراد محلی نیست."نفت فقط شرکتهای نفتی را غنی می کند."

با این وجود ، یک استثنا وجود دارد - و تقریباً برای هر کشوری که نفت کشف می شود ، به عنوان نمونه ای خدمت می کند: نروژ.

تا اوایل دهه 1970 ، نروژ یکی از فقیرترین کشورها در اروپا بود و اقتصاد آن تا حد زیادی به کشاورزی ، حمل و نقل و ماهیگیری وابسته بود. اما پس از آن ، سپرده های نفت و گاز طبیعی توسعه یافت و بیشتر سود حاصل از شرکت های نفتی عمدتاً دولتی در طرح بازنشستگی عمومی جریان یافت. این در اصل بیمه نروژ برای آینده است: هر سال ، دولت مجاز است حداکثر 3 درصد از حجم صندوق را برای پروژه های سودمند برای جامعه بگذراند. امروز ، نروژی ها از یکی از بالاترین استانداردهای زندگی در جهان برخوردار هستند.

آیا گویان می تواند نروژ بعدی شود؟جانی لبخند می زند. به گفته وی ، نروژی ها بسیار تحصیل کرده اند ، آگاهی از محیط زیست بالایی دارند و احساس جامعه ای قوی دارند. و آنها یک فرهنگ واحد دارند. او می گوید ، گویان محل زندگی شکاف های قومی عمیق است و سوء مدیریت منابع طبیعی آن دارای یک سنت دیرینه است. جانی می گوید ، نروژ به عنوان یک شریک مذاکره سخت مشهور است ، و نروژی ها به دنبال مشاوره و گوش دادن به آن هستند."دولت گویان مشاوره تخصصی نمی کند ، ظاهراً حتی نمی داند که نیاز به مشاوره متخصص دارد."

البته جان مانگال با مثال نروژ آشنا است. و او همچنین می داند که گویان در بهترین موقعیت برای پیروی از آن مثال نیست ، حتی اگر بتواند در قرارداد خود پیشرفت کند.

به عنوان مثال ، فساد بخشی از زندگی روزمره در گویان است. مردم فقیر هستند و عادت کرده اند که هدایای کوچک را به عنوان راهی برای بهبود درآمد کم خود بپذیرند. در مورد شاخص ادراک فساد که توسط شفافیت بین المللی نگهداری می شود ، گویان در رتبه 85 قرار دارد.

حرص و آز یا فقط بی کفایتی ساده؟

دولت های فاسد ضعیف هستند و شرکت های قدرتمندی مانند ExxonMobil قادر به استفاده از آن هستند. مذاکره با سیاستمدارانی که در درجه اول علاقه مند به سرمایه گذاری هرچه بیشتر پول نفت در حساب های بانکی شخصی خود هستند ، بسیار خوشایند است.

در سال 2017 ، یک سوت زن با کریستوفر رام ، یکی از مشهورترین وکلای جورج تاون و منتقد برجسته قرارداد نفت در تماس بود. در نتیجه ، نتیجه گرفت که به عنوان بخشی از مذاکرات قرارداد ، ExxonMobil در صورت کم بودن "هزینه امضا" 18 میلیون دلار استاندارد را پرداخت کرده است. مدت کوتاهی بعد ، مشخص شد که وزارت دارایی به جای پرداخت آن به صندوق در نظر گرفته شده برای این هدف ، پول را در یک حساب ارز سخت قرار داده است. دولت اصرار داشت که به دنبال کسب سود برای خدمت به کشور بوده است.

رام موهای بلند و خاکستری دارد و در دفتر خود کفش نمی پوشد ، که به جلب توجه جوراب های رنگی فیروزه ای وی کمک می کند. او ستونی در مقاله محلی ، Stabroek News ، برنامه تلویزیونی خود و پول کافی دارد تا هر زمان که مناسب باشد با عقاید خود باز شود.

او می گوید ، حتی بیشتر از حرص و آز ، نفت ناسازگاری را نشان داده است. وی می گوید: "من فکر می کنم که وزیر منابع طبیعی حتی قبل از امضای آن قرارداد را نخوانده است."رام معتقد است که این فساد از بالا به بالا می آید ، به ویژه مشکل ساز است.

آیا منظور او این است که بگوید که اکسون اساساً قرارداد سودمند را در سال 2015 با قیمت 18 میلیون دلار خریداری کرد؟

آیا وزیر که در مورد این معامله مذاکره کرده است؟

"احتمالاً. من فکر می کنم."

قوچ عمیق تر به صندلی خود فرو می رود و لبخند می زند."سریعترین راه برای کسب درآمد در گویان سیاست است. سریعترین راه برای تبدیل شدن به یک میلیونر سیاست است."

دولت تمام ادعاهای فساد را انکار می کند.

موضوع چشم انداز

در سال 2015 ، اندکی قبل از کشف نفت ، دولت حقوق معدنی را برای دو منطقه مستقیماً در کنار هم اعطا کرد. احتمال اینکه این مناطق نیز در محل سپرده های نفتی قرار داشته باشند ، قابل توجه بود.

مدت کوتاهی بعد یکی از مناطق به میانه نفت و گاز آتلانتیک به همراه شرکت JHI Associates Inc. اهدا شد ، Exxon به عنوان "اپراتور" به آنها پیوست. منطقه دیگر به دو شرکت نسبت انرژی و نسبت گویان اهدا شد. اکسون برای انجام اکتشافات نیز به آنها پیوست.

دلایلی وجود دارد که گمان می کنیم این شرکت ها صرفاً ناتوان بودند. یکی از آنها اخیراً تأسیس شده است که دفتر مرکزی آن در پناهگاه مالیاتی جزایر ویرجین است.

آژانس بازیابی دارایی های دولت تحقیقاتی گویان (SARA) ، که توسط رئیس جمهور وظیفه بررسی شرکت ها را بر عهده داشت ، از "بی نظمی های قابل توجه" صحبت کرده است. رئیس آژانس گفت که جزایر ویرجین "یک پرچم قرمز روشن است".

کریستوفر رحم می گوید: "این مانند یک کمدی انسانی در زیر یک شیشه ذره بین است.""همه چیز برای مردم از بیرون کاملاً واضح می شود: حرص و آز ، حماقت ، بی کفایتی ، جاه طلبی و تمایل به یک سبک زندگی خوب."

آیا گویان در نهایت سود خواهد داشت؟یا از دست می دهد؟

خوب ، رحم می گوید که او پاهای رنگی فیروزه ای خود را دراز می کند: "اگر 100 درصد حق دارید و در پایان فقط 60 درصد می گیرید ، 60 به دست آورده اید یا 40 از دست داده اید؟"

اوقات هیجان انگیز

در یک بعد از ظهر جمعه اخیر ، یک مرد نسبتاً کوچک در یک قطعه شنی قدم می زند و از پله ها به یک ساختار فولادی بالا می رود ، جایی که قرار است یک کنفرانس مطبوعاتی برگزار شود. این سازه قبلاً پل یک کشتی بود ، اما لارس مانگال ، برادر مشاور سابق انرژی جان مانگال ، تمام تجهیزات فنی را برداشته و دو میز را در داخل قرار داده بود.

وی پس از کار برای شرکت خدمات نفتی Schlumberger ، به یک شرکت کوچک و دانمارکی پیوست. او در حال حرکت مداوم است و تقریباً همیشه قابل دسترسی است. وی در پاسخ به پرس و جو واتساپ در مورد اینکه آیا او دوست دارد صحبت کند ، وی در مدت هشت دقیقه پاسخ داد: "بله ، من می توانم گپ بزنم."

هنگامی که Exxon در سال 2015 نفت پیدا کرد ، لارس مانگال تصمیم گرفت از این فرصت استفاده کند. Exxon علاوه بر کارگران گویان و لارس مانگال نیز به تخصص محلی احتیاج دارد و تصمیم گرفت که او کسی باشد که هر دو را تأمین می کند. وی به جورج تاون بازگشت ، یک قطعه ملک را نه چندان دور از رودخانه اجاره کرد و خدمات خود را به Exxon ارائه داد.

در همین زمان ، او آکادمی را برای آموزش جوانان برای مشاغل در صنعت نفت تأسیس کرد. در این بعد از ظهر جمعه خاص ، 50 کارآموز برای فارغ التحصیلی هستند. آنها در آفتاب در بیرون ، مردان جوان و یک زن و شوهر در شلوار سیاه و تی شرت های سفید منتظر هستند. برخی از آنها قبلاً در صنعت قند کار می کردند. آنها کلاس سوم کارآموزان هستند که توسط آکادمی تحصیل کرده اند. و هر یک از 50 فارغ التحصیل ، جان مانگال با افتخار می گوید ، در حال حاضر شغل دارد.

در پل کاپیتان سابق ، وی از نخست وزیر گویان ، کمیسر عالی انگلیس و وزیر منابع طبیعی ، یک مرد سنگین ، مردمی استقبال می کند. او کسی است که با Exxon قرارداد را مذاکره کرده است.

وزیر از "زمانهای هیجان انگیز" و در مورد وعده ای که آینده در اختیار دارد صحبت می کند. نخست وزیر می گوید گویان در مسیر تبدیل شدن به "ثروتمندترین کشور نفتی روی زمین ، هنگامی که با درآمد سرانه اندازه گیری می شود" است.

لارس مانگال به همراه هر کلمه گره می زند. او برای یافتن شرکا و پشتیبانان مالی برای پروژه خود مشکلی نداشت و اکنون به فکر افتتاح شعبه ای در لندن است. هنگامی که سرانجام نوبت او برای صحبت کردن است ، او با درخشش از "یک مرز جدید برای صنعت نفت و گاز" صحبت می کند.

او دفاتر خود را پس از مأموریت های اکتشافی فضایی مانند آپولو ، Enterprise و Pioneer نامگذاری کرده است. او با خنده می گوید فقط افراد موفق. و او پر از سوپراستو است و می گوید پروژه بهره برداری از چنین میدان نفتی شبیه به تلاش کندی است "برای قرار دادن مرد روی ماه". Hyperbole در جورج تاون کمبود ندارد.

مانگال می گوید: "این بی نظیر است."اندازه ، مقیاس ، سرعت ، میزان روغن تاکنون کشف شده است. به گفته وی ، میزان نفتی که نروژ در 10 یا 15 سال یافت ، طی دو یا سه سال در گویان کشف شد."این اینجا عظیم است."

"آن را مانند یک شرکت اجرا کنید"

فکر می کند لارس مانگال درباره انتقاد برادرش و خواست وی مبنی بر اینکه قرارداد با Exxon باید مجدداً مجوزهای مجوز و حفاری را انجام دهد؟و در مورد تلاش برای توزیع میلیارد ها دلار در نفت تا حد ممکن به نفع همه در گویان چیست؟"جان بیشتر یک نظریه پرداز است. من فرصت ها را می بینم و آنها را می گیرم. یا ما درگیر هستیم ، یا ما نیستیم. اگر می خواهید روی چیزی تأثیر بگذارید ، باید به آن بپیوندید. فقط اگر می توانید چیزها را تغییر دهید. بخشی از آن. "

رام ، منتقد و جانی ، وکیل: "این مانند یک کمدی انسانی در زیر یک شیشه ذره بین است."

در نهایت، هنگامی که همه فارغ التحصیلان گواهینامه خود را دریافت کردند و همه سخنرانی ها برگزار شد، منگل از مهمانان خود برای خوردن آب نارگیل و تنقلات دعوت می کند. بالن ها در هوا شناور می شوند، عکس گرفته می شود و کارت ویزیت رد و بدل می شود. سیستم صوتی "Heal the World" اثر مایکل جکسون را پخش می کند.

شاید یکی از شرکای تجاری لارس منگل -- مرد کوچکی از سنگاپور که برای این مناسبت به آنجا سفر کرده بود -- وضعیت گویان را به بهترین شکل توصیف می کند. در پاسخ به این سوال که در کشور چه باید کرد، می گوید: مثل یک شرکت اداره کنید.

انتخابات در 2 مارس در گویان برگزار شد. این انتخابات باید به دستور دادگاه صادر می شد زیرا رئیس جمهور رای اعتماد خود را از دست داده بود. او یک چالش حقوقی را علیه دستور قانون اساسی مبنی بر اینکه پارلمان جدید باید ظرف 90 روز انتخاب شود، آغاز کرد، اما این پیشنهاد ناموفق بود.

کمیسیون انتخابات در ابتدا حزب حاکم را برنده اعلام کرد، علیرغم سؤالاتی که از همان ابتدا در مورد نحوه شمارش آرا وجود داشت. سپس تصمیم گرفته شد که آرا دوباره شمارش شود.

از آن زمان، تقریباً چهار ماه می گذرد که برنده ای اعلام نشده است. جان منگل در تماس تلفنی می گوید: «ما نشانه های شناخته شده شکست را می بینیم. همه نوع علائم هشداردهنده در جاده وجود دارد، اما ما بدون هیچ مانعی به رانندگی ادامه می دهیم. این برای گویان ناراحت کننده است.

لارس منگل، که می‌خواهد در نهایت نتایج انتخابات اعلام شود، مهم نیست که چه کسی برنده می‌شود، می‌گوید: «بسیار ناراحت‌کننده است. او می گوید در حال حاضر زمان زیادی تلف شده است. گزینه های ما بیشتر و محدودتر می شوند."

برای یک برادر، همه چیز خیلی سریع پیش می رود، برای دیگری، خیلی کند. و این امکان وجود دارد که هر دو درست باشند، که کار را برای گویان آسان نمی کند.

اینجا یک ایده دیوانه کننده است

با این حال، چگونه یک دولت قصد دارد با اعتماد به نفس با شرکتی مانند اکسون موبیل وارد تجارت شود، اگر حتی نتواند آرا را به درستی بشمارد؟

قبل از انتخابات ناموفق، یک عصر بحث و گفتگو در جورج تاون، پایتخت جدید "Oil Dorado" برگزار شد. در خانه مورای، سازه ای زیبا، چوبی، متعلق به دوران استعمار در گوشه خیابان کمپ و کوامینا، با سقف های بلند و چرخیدن دلپذیر مرغ مگس خوار در کنار ایوان برگزار شد.

وکیل ملیندا جانکی جلو نشسته بود. او در ایمیلی نوشته بود که درباره نفت صحبت خواهد کرد و سعی خواهد کرد ایده‌های «کرامت» را با «میراث طبیعی» پیوند دهد - آب پاک، هوای پاک، تنوع گونه‌ها.«سرزمین آبهای فراوان».

جانکی به شنوندگان خود این تعهد را یادآوری کرد که نسل امروز باید نسل های آینده را داشته باشد و او از حق قانون اساسی در یک محیط سالم صحبت کرد. وی در لهجه دلپذیر بریتانیایی خود ، خطر ریختن نفت را با گرم شدن کره زمین و این سؤال که زندگی را به ارزش زندگی می کند ، پیوند داد.

در مخاطبان ، روی یک مبل در ردیف جلو ، آنت آرژون ، شناخته شده ترین فعال محیط زیست گویان را شنبه ساکت کرد. او در محله ای از خانه های بزرگ در قسمت های گسترده ای به نام باغ Oleander ، تنها چند متر با اقیانوس اطلس زندگی می کند. به تازگی مردم به دلیل بسیاری از ساکنان جدید صنعت نفت که به پرداخت 4000 دلار در ماه اجاره پرداخت نمی کنند ، به عنوان "باغ های نفتی" به عنوان "باغهای نفتی" مراجعه کرده اند.

در بعضی از مواقع ، ارجون زمین را گرفت. او گفت ، او فقط یک سوال واحد دارد ، کمی محکم تر نشسته است. او به خوبی می دانست که سؤال او همه چیز را روی سر خود خواهد ایستاد - و این بسیار بی نظیر بود. همچنین این سوالی بود که نه جان و لارس مانگال تاکنون در نظر گرفته نشده بودند.

Arjoon گفت: آیا این امکان وجود ندارد که فقط روغن را در زمین بگذارید؟